معلق

احساس معلق بودن دارم. احساس تکه چوب شناوری که به هیچ جا بند نیست و با هر موج سمت و سویی می‌رود. نه تکه چوب شناور نه. احساس آدمی که وزنه سنگینی وصله‌اش شده و در دریا رها شده، نه جایی را دارد که خود را بند آن کند و نه صدایش به کسی میرسد. هرلحظه باید تلاش کند و دست و پا بزند تا بر سطح دریا بماند و هر بار که خسته می‌شود یا دست از تلاش برمی‌دارد دوباره غرق احساسات و افکار دوست‌نداشتنی می‌شود گویی تمام تلاش‌هایش چیزی بیشتر از یک بازی مضحکانه نبوده است.